arkadaşlar bu satrları sizinle paylaşmak istedim bundan 6 sene önce bnm bi sewdiqim wardı birbirimizi çok sewiyoduk ama ortada çıkma sewqililik qibi bi olay yoktu ama ikimizde birbirimizi sewdiqimizi biliyodk her hafta beraberdik qüler eqlenir beraber wakit qeçirirdik bu sewdiqim cocuk teyzemlern semtinde otururdu bizde her hafta ordaydık ama birbirimize ne kadar yaknda olsak açılamıyodk bi trlü sewdiqimizi söleyemeyodk birbirmize snra teyzemler o sempten başka bi yere tasındılar bida sewdiqim cocuqun semtine uqramaz olduk 1 sene qöremedik birbirimizi 1 sene snra bi 19 mayıs sabahı arkadaşım aradı sabah 8 de sesi çok boquk we üzüntülüydü sewdiqim cocuqun sanayide asit çukurunda yandıqını durumunun aqır olduqunu söledi dünya basıma yıkılmıştı sanki artık hiç bişeyin anlamı yoktu bnm için ailem arkadaşlarım arasndaki ilişkim bozulmuştu dnyadan soyutlamıştm kendimi tek istediqim onun yanına qtmek we onu qrmekti ailem izin wermiyodu hastaneye qtmeme korkarım die snra biqün babası qeldi bize annemden yalwara yalwara izin aldı ilk defa bi erkeqin aldıqını qrmüştüm qzlerimin önünde bni istemiş hastaneye yanına snra annem izin werdi qttim yoqun bakımdaydı yanına dahi sokmamışlardı uzaktan telefon knuştuk bana bida o semte qelmeyeceqini qelsede tabutuyla beraber qeleceqini sölemişti bnde sustrdum acıdan kıwranıyodu o an isyan etmek istedim nie o die boynuna kadar yanmıştı ama ya acısı... çok korkuyodm onu kaybetmekten doktorlar ziyaret saati bitti die apar topar çıkarttırdılar onu orda bırakıp ewe dnmek seni sewiyorum die haykrmak wardı snra ewe dndüm kndime qelemedim her an qözümün önünde sesi kulaklarımda çnlıyodu qünler qeçti we aldıqım haberler onun iyiye qttiqi sölüyolardı artk acısı biraz daha hafiflemiş yoqun bakımdan kaldırabilcekleriyle ilqili bir sürü haberler... artık acımın yerini mutluluk alıyodu taki 3 ağustos sabahı olana kadar o akşam hiç uyku tutmadı içimde bi sıkıntı wardı sabak ezanına doru uyuyakalmışım saat 7.30 tu selala uyandım meqer o sela sewdiqimin selasıydı onun adı ölmek istedim o an neler yapmadm ki ölmek intihar ama olmadı işte hala yaşıyorum onu qörürken tabutunu mezarını qörmek ewet arkadaşlar sizlere diyeceqim su ki hayatta en büyük pişmanlıqım ona sewdiqimi söleyememek oldu sewdiqiniz warsa söleyn hayatta hiç bişey imkansız deil sanıyonuz ki ya sölersem onu lkaybedersem bnden uzaklaşırsa die madem kaybetmek içinde en büyük korkunuz onu ölümüne kaybetmek olsun unutmayın askın dünü we buqünü wardır yarına ertelemeyin yoksa çok qeç olabilir...!