merhanba arkadaşlar, öncelikle sunu belirteyim, birazdan okuyacağınız şeyleri en yakın arkadaşımla bile paylaşmaya cesaret edemedim. ve buraya yazarak bi nebze olsun rahatlamayı ümit ediyorum...

2010 yılı, mevsim bahar... ben lise son sınıftayım o zamanlar. Sınav sitresinden saç baş dağınık, ders çalışmaktan gözler çökmüş halde dolaşıyordum.Zaten normalde de süslü bi kız değildim. sade giyinen bi kızdım.Tek derdim derslerdi ama ilk sınavım beklediğim gibi geçmeyince ders çalışmayı bıraktım.

Arkadaşlarımla aram çok iyiydi. boş derslerde muhabbet ederdik hep. , ahmet, aslı(kankam) ve ben bir araya gelince o muhabbete doyum olmazdı. Üçümüz çok iyi dosttuk ama ahmet aslıya benden daha yakındı, özel şeylerini onunla paylaşırdı hep.Çok efendi bi çocuktu. ikimiz de aynı üniversitenin aynı bölümünü istiyorduk.

O sıralar bi haller olmuştu ahmete. Eski neşeli hali yoktu artık herkes fakındaydı bunun.
Bi akşam hayırdır ahmet, neyin var senin dedim. bana iki derdinin olduğunu söledi. biri imkansız bişeymiş. diğeri de ailevi bi mesele dedi. ben de anlatmak istersen dinlerim dedim. etüt zili çaldi. derse oturduk. Aklım ahmetteydi.. etüt bitiminde yanıma geldi ve ailesinin onu okuldan almak istedğini söyledi... ona elimden geldiğince destek oldum ve ailesini ikna etmesi içi bi kaç fikir verdim.

Gönül işleriyle hiç uğraşmaz hep okuluma öncelik verirdim. Aşkı yaşamak için erken olduğunu düşünürdüm ve hiç kimseyle de çıkmadım.Nadiren gönlümün kaydığı kişiler olurdu ama ben önemsemezdim ve de hemen biterdi.
Ve yine olmuştu, içimde ahmete dair bi şeyler canlanmaya başladı. Gözüm koridorda, bahçede hep onu arıyordu.Kendime itiraf edemiyordum ama hep ona bakarken yakalıyordum kendimi. Saçmalama diyordum sonra kendi kendime ve çok yakında geçeceğinden emindim bu durumun.Geçmeliydi de zaten, çünkü çok yakın bi arkadaşım(rüya) ahmete sırıl sıklam aşıktı ve bi sene öncesinde aşkını ilan etmişti. ahmet kırmadan reddetti ama rüya hala deliler gibi aşık ahmete...

ahmet, kiz peşinde koşmayan ve hiç kız arkadaşı olmamış biriydi. Herkese dostça yaklaşırdı. Galiba o da benim gibi aşk için erken olduğunu düşünüyordu. eğer birini sevecek olursa da bunun ben olmayacağımdan adım gibi emindim.

Bi akşam etütünde sıramı camın kenarına çekmiştim. O da hemen arkama çekti sırasını. Sanki elektrik akıyordu ondan bana o kadar ki ders çalışamıyordum onu düşünmekten. Bi ara bi soru getirdi çözmem için. Gözüm sorudaydı ve kalemini almaya çalısırken nasıl oldu anlamadım elini tuttum yanlışlıkla..KAsten yapmamıştım tabiki ve çok utandım.Pardon ya falan derken onun da çok utandığını farkettim.

biz bi X sehrin Y ilçesinde yatılı okuyoduk. benim evim ilçedeydi ahmetinkisi de merkezde.haftasonları eve giderdim. içimdeki hareketlenmeyi bastırmaya çalıştım günlerce... 7 mayıs cuma günüydü. ve yine evime gitmiştim.ahmet de ailesini ikna etmek için evine gitmişti. o gece yine onu düşünüyordum. sonra rüyayi düşündüm ve canım dediğim arkadaşıma bunu yapmamalıydım. ahmetten uzak durmaya karar verdim. yine geçmesini bekliyordum içimdekilerin.

ertesi akşam merak ettim ve sorunu hallettin mi diye dostça bi mesaj attım ahmete.
yine eski neşeli haliyle cevap verdi. babasını ikna etmiş, pazartesi dönüyorum dedi. mutluluktan havalara uçtumsohbet uzadı şaka maka derken ben üniversitede bu kadar samimi olamayız belki dedim ona. nedenini sordu. öyle gerekebilir belki dedim sadece. ne olduysa bu mesajımdan sonra oldu...cevap olarak gönderdiği mesajı defalarca okudum. aynen şunlar yazıyodu
-biliyordum zaten bu benim için bi hayaldi. ben sana layık değilim. bunu ismini vermeden aslıya da anlattım. bu benim sırrımdı ama artık sen de öğrendin...
ŞOKKK OLMUŞTUMM...!!

ilk şoku atlatmadan ikincisi geldi.
-ben sana sınavdan sonra açılacaktım ama öğrenmişsin artık sen... şimdi bana nasıl davranacaksın???
oysa benim hiç bişeyden haberim yoktu. ben ondan uzaklaşmaya çalışırken bana aşkını ilan etmişti...önce kendimi, sonra rüyayı düşündüm. bunu ona yapamazdım. nasıl bakardım sonra yüzüne... ve cevap yazdım:
-sana karşı bişey hissetmiyorum ben.eskiden çok iyi bi dosttun benim için bu saatten sonra sadece sınıf arkadaşımsın!
ve bundan sonra beni yerle bir eden cevap geldi:
-eskiden cehennemdeydim ama ateş yoktu, şimdi ise alevlerde yanıyorum ama ne yazıkki can veremiyorum....gibi acı dolu sözler ve sonunda da
seni rahatsız etmem merak etme .ELVEDA!

cevap yazmadım, gözümden yaşlar boşalıyordu. yıllarca sevgimi israf etmeden sakladığım kişiydi o ama şimdi acı çekiyordu benim yüzümden. onun yüreğini yüreğimde hissettim ve çektiği acıları ben de çektim.

pazartesi oldu, okulda o yokmuş gibi davranıyordum.günler o şekilde geçiyordu. o hep üzgündü. bende
bi ders arasında kafamı sıraya koymuş gözüm kapalı düşünüyordum.yanıma gelmiş. elif diye seslendi. açtım gözlerimi. konuşalım mı dedi ve bişey hissetmiyorsan yapacak bişey yok. acaba eskisi gibi dost olamaz mıyız???
ben de eski ahmeti özledim zaten. son bi haftayı silelim dedim ve gülümsedim. o da gülümsedi ama eskisi gibi sıcacık değildi. zaten hiçbişey eskisi gibi olmadı...

yanıma geldiği zamanlarda heycanını hissedebiliyordum ve ben de heycanlanıyordum ama benim sevdiğimi anlamamalıydı. o yüzden hep uzak durdum ondan.
sonra ders çalışma kampına gitti o. rahattım okulda.görmeyince unuturum dedim.. bi ara sırasına yazdğı satırlar takıldı gözüme.bi sürüydü ve hepsini tektek okudum..

onu en son dersanede gördüm. 12 hazirandı. artık evine gidiyordu temelli. dostça ve kısacık bi vedalaşmadan sonra gitti

günler geçmek bilmiyordu ve ben onu çokk özlemiştim. sınavdan önceki perşembe günüydü. içimden telefonuma baksam ve ahmet mesaj atmış olsa diye geçirdim ama umutsuzdum yani öylesine.. sonra telefanuma baktım ne göreyim 3 mesaj! üçü de ahmetten. kalbim cıkacak sandım okurken.
-elif hiç mi sansım yok? sınavdan sonra açacaktım bu konuyu ama dayanamıyorum bu acıya diyordu...

çıkmaza girdim yinee..bi yanım ona ve kendine daha fazla çektirme diyordu bu acıyı.. diğer yanım da rüyanın yüzüne nasıl bakacağımı soruyordu...? diğer yanım ağır basmıştı yine. olumsuz yanıt verdim. neden nasıl falan derken bana:
-sen zaten hiç umursamadın ki beni, anlamadın bile nasıl sevdiğimi dedi. bu laf bana çok koymuştu. bi anda sırasına yazdığı satırlarla yanıt verdim ona. ve sandığın gibi umursamaz değilim ben dedim . sevdiğimi itiraf etmiştim resmen. şaşkınlık ve mutluluk mesajları yağmaya başladı
sonra kimse bilmesin istedim. özellikle rüya. ve sınavımızı etkilemesin diye sınava kadar görüşmeyelim dedik.
o gün yüzümde engel olamadığım gülümsemeyi evdekilerden saklamak içiin uğraştım
mutluluğumun sadece bi gün süreceğini nerden bilebilirdim ki???
ertesi gün babamın ablama gelen görücülere ''ben kızlarımın okurken böyle şeylerle ilgilenmelerini istemiyorum!'' dediğini işittim. bu cümle bi tokat gibi inmişti suratıma. babama çok düşkündüm ve onun istemediği bişey yapamazdım. sonra nasıl bakardım yüzüne.. o gece çok düşündüm.ve başlamadan bitirmeye karar verdim. ama bunu ahmete nasıl söylicektim? beni anlayacak mıydı? oooff of

sınavın geçmesini bekledim ve son sınavdan bi kaç saat sonra ahmet mesaj attı konuşalım mı diye. dişim felaket ağrıyordu ve kimseyle konuşamıyordum. rahatsızım biraz. sonra konuşalım dedim. peki, geçmiş olsun dedi sadece. sanırım yine onu umursamadığımı düşünmüş ve kırılmıştı
aradan dört gün geçti ve hiç aramadı...ben de ona nasıl söyliceğimi düşündüm hep. perşembe günüydü. sabah namazı için kalkmıştım ve saat 3te iki defa aramıştı ahmet. evet. şimdi tam zamanıydı. uzatmanın anlamı yoktu. namazımı kıldım ve bana güç vermesi için ALLAH'a dua ettim. sonra kalbimi aldım koydum yanıma. aradım ahmeti. nasılsın falan derken konuyu açık açık anlattım. babam onaylamıyo okul varken. başlamadan bitsin dedim. sustu. söylicekleri boğazına düğümlenmişti.
ben beklerim seni. yeterki küçücük bi ışık olsun dedi.her cümlesiyle can evimden vuruluyordum
ben yine (onun değimiyle) 'umursamaz' bi tavirla bahanelerimi sıralıyordum. ısrar etti. çok zor konuşuyordu. ben:
- içime sinmiyo, seni de umutlandırmak istemiyorum dedim
peki dedi... ve ALLAH'a emanet ettik birbirimizi. sesini son kez duyuşumdu o. ve biraz sonra da son mesajı geldi. sitem doluydu.
-hiç sevmediğin her halınden belliydi. bi gün belki seversin diye bekleyeceğimi söyledim. bunu bile çok gördün bana.. mesajıma cevap yazma tenezzülünde bulunmak zorunda değilsin. ELVEDA!
bitkindim. tüm bunlar rüya olsun istedim ama değildi işte... hepsi gercekti. hangi rüyada insanın canı bu kadar sahici yanabilirdi ki???
onu faceden ve msn den sildim. numarasını bile sildim.

zaman geçti..sınav sonuçları geldi. ben istediğim üniye yerleştim. o ise tercih yapmamıştı bile. üniye başladım. o dershaneye gidiyordu. aynı şehirdeydik. her dışarı çıkışımda gözüm onu arıyordu. karşılaşmak için dua ediyordum hepp. ama hiç karşılaşmadık. onlarca kez ruyalarıma girdi. sürekli üzgün görüyorum ya da sevgimin peşinden gitmediğim için kızıyor bana.

hiç mi görmek istemedi beni? hiç mi özlemedi? ateşler ne çabuk sönmüş. peki onunki sönmüş de benimki neden artarak devam ediyor hala? aslında bunları sormaya hakkım yok, biliyorum. ona bütün kapıları kapayan bendim üzgünüm bitanem böyle olması gerekiyordu
.
ve bugün!!! onu görmeyeli tam 1 sene, 2 ay, 10 gün olmuşken ankarayı kazandığını duydum. artık çok uzaktı bana.
AHMET...
BİTANEM...
BANA NE KADAR UZAK OLURSAN OL,
YILLARCA GÖNLÜMÜN OKUYACAĞI AZİZ KELAMSIN..!
UZAKLARDA, ÇOK UZAKLARDA ATAN KALBİN AB-I REVAN OLUR YÜREĞİME...
ARADA AŞILMASI GÜÇ DAĞLAR, BİTMEZ TÜKENMEZ YOLLAR OLSA DA, O NEFESİ HİSSEDERİM HER GECE YANAKLARIMDA...
BİLİYORUM Kİ VUSLATI GETİRECEK OLAN BU HASRETTİR,
HAYALLERİ GERÇEK KILACAK OLAN KALBİMDEKİ YANIK KOKUSU, SEVGİMDEKİ BASİRETTİR...!
Eğer nasibimsen doğru zamanda buluşmak üzere...
bekliyorum seni...!!!