Sevgiye Özlem

Sevgiye Özlem!
Küçük kız annesiyle yürürken birden durdu. Yağmur damlacıklarıyla ıslanan gözlüğünü çıkartarak baktığı şey babasıyla birlikte bisiklette giden bir başka kız çocuğuydu. Bisikletin arka tarafındaki minder üzerine oturan kız düşmemek için babasına sıkı sıkı sarılmış ve soğuktan pembeleşen yanaklarını onun sırtına dayamıştı. Adamın arasıra yana dönerek söylediği sözler küçük kızı kıkır kıkır güldürüyordu.

Kaldırımdaki kızbisikletin arkasından bakarkenannesi durumu farkedip:
-Evdekiler yetmiyormuş gibi gözün hala bisikletlerdediye çıkıştı.Ama eğer beğendiysenbaban onu da aldırır.

Küçük kız yumuşak bir sesle:
-Bisiklete değil kıza bakmıştımdedi.Babasıo vaziyette bile kendisiyle sohbet ediyor da...

Annesiküçük kızı hiç duymamış gibiydi.Onun kürklerle çevrili şapkasını düzeltirken:
-Arkadaşlarınbu havada bile okula yürüyerek geliyordedi.Halbuki babanişe giderken de olsa birkaç dakikasini ayırıp seni mercedes'iyle getiriyor.

Kızın gözü yine bisikletteydi.Kadınalaycı bir ifadeyle:
-İstersen baban da seni bisikletle getirsindiye devam etti.Ne de güzel yakışıröyle değil mi?

Küçük kızinci taneleri gibi süzülen gözyaşlarını annesinden saklamaya çalışırken:
-Çok isterdimdiye cevap verdi. Belki de böylelikle babama sarılırdım.